Guitar Hero
Ας μην κοροιδευόμαστε:
όλοι κάποια στιγμή στο παρελθόν πιάσαμε στα χέρια μας ένα μαρκουτσοειδές
αντικείμενο και παίξαμε air guitar
ακούγοντας την αγαπημένη μας μεταλιά. Προσωπικά, εγώ παντα προτιμούσα τον χάρακα "ταυ" της μεγάλης
αδερφής μου. Good times...
Ε, απ' ότι φαίνεται οι ΙΔΙΟΦΥΪΕΣ της Harmonix και της Activision
εισάκουσαν την ομαδική προσευχή μας και έφτιαξαν ένα videogame
που μας επιτρέπει να κάνουμε ακριβώς το ίδιο στα γεροντάματα, πιο καλά και
πλήρως απενοχοποιημένα. Θέλω να βρω τον lead designer του G.H. και να γλείψω το καλτσο-χνούδι
ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών του από ευγνωμοσύνη.
Το Guitar Hero κατατάσσεται χωρίς αμφιβολία στο λεγόμενο casual gaming. Για τους 5
ανθρώπους που δεν ξέρουν ακόμα περί τίνος πρόκειται, here
goes: ακούς ένα γνωστό ποπ/ροκ/μέταλ τραγούδι την ώρα που έρχονται χρωματιστές τελείες
κατά πάνω σου. Για να συνεχίσει να παίζει το τραγούδι πρέπει την κατάλληλη
στιγμή να πατάς το αντίστοιχο χρώμα στο χειριστήριό σου που είναι κιθάρα ή ντραμς, ή να τραγουδάς σε φάση καραόκε
στο ειδικό μικρόφωνο. Κοινώς, αν βγάλεις τον παράγοντα "ροκ μουσική",
το Guitar Hero στον πυρήνα
του είναι μια άσκηση εκμάθησης color matching, σαν αυτές που κάνουν οι χιμπατζήδες στα
ντοκιμαντέρ. Απλά πήραν το πάνελ με τα 5 χρωματιστά
κουμπιά, το αντικατέστησαν με ένα πλαστικό γιουκαλέλε
και ξαφνικά έφτιαξαν ένα από τα πιο επιτυχημένα games
της δεκαετίας. Όπως είπα και πριν: ΙΔΙΟΦΥΪΕΣ!!!
Το G.H. παίζεται ΣΩΣΤΑ
ως εξής: χρειάζεσαι καλή ηχομόνωση, μεγάλη παρέα και ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα αλκόολ. Σοβαροί gamers που το
παίζουν και μόνοι τους στο σπίτι τους και πάνε για πόντους και τερματισμό
πρέπει να εκτελούνται αμέσως. Καλό είναι στην παρέα να υπάρχει και μια ψωνάρα που θα τραγουδάει συνέχεια, αλλιώς το μικρόφωνο
καταντάει αγγαρεία. Επίσης για μέγιστο effect είναι
προτιμότερο η παρέα να αποτελείται από μεταλάδες που
διψάνε για ροκ και γουστάρουν κοπάνημα και κλαίνε
όταν οι άγγελοι αξίζει να πεθάνουν. ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ! Οι υπερβολικά πορωμένοι μεταλάδες θα σου ζητάνε συνέχεια το ίδιο κομμάτι γιατί τα
άλλα "είναι φλωριές" και θα σε πεθάνουν στη
γκρίνια επειδή το setlist δεν έχει καθόλου Attila Csihar και Vomitory. Από την άλλη, οι μη-μεταλάδες
θα θέλουν pop και indie
κομματάκια τα οποία μπορεί να είναι καλά και χρυσά και όμορφα, αλλά τους λείπει
το στοιχείο ποζεριάς που θα κορυφώσει την εμπειρία.
Κοινώς: Stone Roses και Sonic Youth κράτα τους για το iPod σου κωλο-hipsterά!
Το Guitar Hero δε θα λάμψει
μέχρι να πέσει Billy Idol
και Bon Jovi!
Το μόνο που έχω να προσάψω στο G.H. είναι η τιμή. Αν θέλεις την πλήρη εμπειρία με κιθάρα drums και μικρόφωνο χρειάζεσαι 200 ευρώ. Το setlist του πρώτου παιχνιδιού θα το καταβροχθίσεις σε 1-2
βράδια. Οπότε κάθε φορά που θα θέλεις να εμπλουτίσεις το ρεπερτόριο, θα πρέπει
να σκας άλλα 60-70 ευρώ για να πάρεις στην ουσία το ίδιο παιχνίδι με καμιά
40αριά νέα τραγούδια, εκ των οποίων θα παίζεις μόνο τα 10! FUCKING
ΛΗΣΤΕΙΑ! Γιατί δηλαδή να μην κυκλοφορούν τα setlists
σε μορφή φτηνών expansion pack,
όπως γίνεται με τους Sims;
...ΝΑΙ! ΟΚ! ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΗΤΑΝ!!!
Χώρια που οι τελευταίοι τίτλοι πλησιάζουν επικίνδυνα
την pop, με αποκορύφωμα το απαράδεκτο tracklist του Band Hero. Δεν καταλαβαίνω. Απ' τη στιγμή που ξέρουν ότι το target audience είναι κυρίως μεταλάδες, τι τους εμπποδίζει να
επεκταθούν κι άλλο προς αυτήν την κατεύθυνση; Έχει ήδη βγει Guitar Hero Aerosmith και Guitar Hero Metallica. Ξέρω
κόσμο που μετά χαράς θα τα 'σκαγε για τίτλους όπως:
